Breng mij naar het informatiepaneel!

Op 6 maart 1944 ondernam de Amerikaanse luchtmacht de eerste succesvolle Amerikaanse bombardementsvlucht met als doel Berlijn. In totaal werden 730 bommenwerpers naar Berlijn gestuurd, waarvan 504 B-17 Flying Fortresses en 226 B-24 Liberators. De formatie vloog met een vrij directe route naar Berlijn, die zowel op de heen- als terugweg over Zuidoost-Drenthe liep. Als escorte van de bommenwerpers werden 801 Amerikaanse jagers meegestuurd. Deze waren van de types P-38 Lightning, P-47 Thunderbolt en P-51 Mustang. Ongeveer 10% van de bommenwerpers keerde niet terug: in totaal gingen er 75 bommenwerpers verloren. Deze dag zou bekend komen te staan als ‘Black Monday’.

Na om 08:24 uur te zijn opgestegen vanaf vliegbasis RAF Knettishall, vloog B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ van 562nd Bomb Squadron, 388th Bomb Group dezelfde directe route richting Berlijn. B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ maakte samen met 20 andere B-17 Flying Fortresses onderdeel uit van de A Group. Aan boord van het toestel waren de gebruikelijke tien bemanningsleden. Echter werd het toestel niet door de tien vaste bemanningsleden gevlogen. Linker zijschutter Technical Sergeant Daniel Walstra wordt toegewezen aan de bemanning om de vaste linker zijschutter voor deze missie te vervangen.

De crew van B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ (excl. Daniel Walstra)

De formatie volgde de route over het IJsselmeer en Zuidoost-Drenthe en kwam ondanks meerdere aanvallen van Duitse jagers succesvol aan bij Berlijn. Door deze aanvallen verloor de A Group vier toestellen op de heenweg. De eerste groep (B Group) loste zijn bommen om 13:47 uur en trof Oranienburg, een noordelijke wijk van Berlijn. De tweede groep (A Group) wachtte iets langer; zij losten hun bommen om 14:07 uur en troffen Wittenberg, ten noordwesten van Berlijn. Na hun missie voltooid te hebben, vloog de formatie terug richting Engeland.

Naast B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ stortten er op 6 maart 1944 nog veel meer toestellen in het grensgebied neer. Bij vier andere hiervan heeft Stichting Luchtoorlog Onderzoek Drenthe een Lost Wings informatiepaneel geplaats. Zie het kaartje voor de andere crashes:

Op de terugweg, vlak bij de Nederlandse grens, werd een van de motoren geraakt door Duitse Flak. Hierdoor verloor B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ zowel snelheid als hoogte, wat haar een makkelijk doelwit maakte voor Duitse jagers en Flak.

Drie Duitse toestellen maakten onsuccesvolle aanvallen op B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’. De vierde jager wist echter wel het toestel meermaals te raken. Hij stelde met een goedgeplaatst salvo de beide stuurboordmotoren van de B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ buiten bedrijf. Al snel vlogen deze ook in brand. Bovendien explodeerde een 20mm granaat in de radiocabine nabij de linker zijschutter, Daniel Walstra. De radiotelegrafist, James Geraghty, werd door rondvliegende scherven getroffen, maar raakte niet ernstig gewond. Later bleek dat hij ongeveer veertig wondjes in beide benen en in zijn nek had; de meeste waren klein en ondiep.

Het neerschieten van B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ werd toegeschreven aan Hauptmann Hugo Frey, vliegende in Focke Wulf Fw 190A-6 Wnr. 470083. Ook Hauptmann Hugo Frey crashtte met zijn toestel op 6 maart 1944, na in totaal vier B-17 Flying Fortresses te hebben neergeschoten, te Erm. Onbekend is of de schutters van B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ de oorzaak van zijn crash zijn geweest.

Hierna wacht men op het bevel het toestel te verlaten, deze komt echter niet. Hierop besluit Daniel Walstra de deur naar het compartiment van de boordwerktuigkundige te openen, om aan hem te vragen wat de status van het toestel was. De boordwerktuigkundige, Roy E. Kesanen, was echter bezig de bommenluiken te openen zodat hij uit het toestel kon springen. Hierop vroeg Daniel Walstra hoe het er met de mannen in de voorkant van het toestel – de piloot, co-piloot, navigator en bommenrichter – aan toe ging. Roy E. Kesanen beantwoordde dit door te zeggen dat zij allemaal al weg waren.

Daarop ging Daniel Walstra terug naar zijn positie om zijn parachute te pakken en om te doen. Vervolgens liep hij richting het zijluik in de romp om zo het toestel te verlaten. Maar net voordat hij kon springen, werd hij bij zijn arm gegrepen. De staartschutter, Jack E. Karr, had problemen met zijn parachute. Daniel Walstra loste deze op, nam een paar teugen zuurstof, seinde naar Jack E. Karr dat hij ook moest springen en opende vervolgens het luik. Hij trapte het naar buiten en sprong uit B-17G Flying Fortress 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’.

Van de rechter zijschutter, Willard R. McGee, dacht Daniel Walstra dat hij achter hem aan kwam bij het verlaten van het toestel. “Dit bleek echter niet zo te zijn aangezien hij klaarblijkelijk te bang was om te springen omdat hij sneuvelde toen het toestel crashte.”

“Ik deed mijn parachute aan en begaf me naar het ontsnappingsluik. Sergeant James Geraghty (radiotelegrafist) kwam achter me aan. Toen ik Sergeant Willard R. McGee passeerde, stond hij nog steeds achter zijn machinegeweer en vuurde onophoudelijk. Het scheen dat hij niet gewond was.” Vertelde de buikkoepelschutter Thomas H. Foulds.

B-17G Flying Fortress 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ was er slecht aan toe. Twee motoren stonden in brand en ook was er vuur in de romp; zware rookwolken drongen de cockpit binnen. Het was duidelijk dat de bemanning het vliegtuig moest verlaten, maar niet voordat rugkoepelschutter, Technical Sergeant Roy E. Kesanen, een van de aanvallers had getroffen. Dit werd bevestigd door andere bemanningsleden die zagen dat de jager omlaag ging. Nadat piloot Montgomery D. Givens, die bang was dat de brandstoftanks zouden exploderen, het sein “abandon aircraft!” (“toestel verlaten!”) had gegeven, meldden de mannen één voor één dat ze gingen springen.

De staartschutter sprong via het kleine ontsnappingsluik in de staart, omdat hij vanwege de ravage het middencompartiment niet meer kon bereiken. De bommenrichter, de navigator en de co-piloot gingen er allen via het voorste ontsnappingsluik uit. De piloot stelde de automatische piloot in werking en kon het vliegtuig nog even horizontaal houden. Toen begon het echter te klimmen en dreigde het af te glijden. Snel volgde hij toen de anderen via het luik. Montgomery D. Givens trok vrij gauw aan de trekbeugel van zijn valscherm, dat zich daarop met een ruk opende. Om zich heen kijkend telde hij nog acht parachutes, wat betekende dat alle mannen op één na het vliegtuig hadden kunnen verlaten. In de chaos had Montgomery D. Givens niet gemerkt, dat Willard R. McGee zich niet had gemeld.

Bericht dat Willard McGee omgekomen is en begraven is te Schoonebeek

Alle bemanningsleden die het toestel wisten te verlaten, slagen er tevens in om de grond veilig te bereiken. Zij worden allen al snel gevangen genomen door Duitse militairen. Zij werden hierna afgevoerd en geïnterneerd in krijgsgevangenenkamp Stalag Luft IV in Poznan, Polen.

B-17G Flying Fortress 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ crasht niet veel later te Erica.

Duitse militairen op het staartstuk van de crashte B-17G Flying Fortress 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’

Laten we de herinnering levendig houden aan wat First Lieutenant Montgomery Douglas Givens, Second Lieutenant Harry James Teat, Second Lieutenant Kenneth Hanley Betts, Second Lieutenant Lawrence Herman McMillian, Technical Sergeant James Geraghty, Technical Sergeant Roy Eugene Kesanen, Staff Sergeant Thomas Howard Foulds, Staff Sergeant Willard Reeves McGee, Sergeant Daniel Walstra en Technical Sergeant Jack Edgar Karr voor onze vrijheid deden.

Montgomery D. Givens

Piloot

POW

Harry J.Teat

Co-piloot

POW

Kenneth H. Betts

Navigator

POW

Lawrence H. McMillian

Bommenrichter

POW

James Geraghty

Radiotelegrafist

POW

Roy E. Kesanen

Boordwerktuigkundige

POW

Thomas H. Foulds

Buikkoepelschutter

POW

Willard R. McGee

Rechter zijschutter

KIA

Daniel Walstra

Linker zijschutter

POW

Jack E. Karr

Staartschutter

POW

Willard Reeves McGee, die als enige bemanningslid van B-17G 42-31135 ‘Suzy Sag Tits’ sneuvelde, werd tijdelijk begraven op de Algemene Begraafplaats te Schoonebeek. Na de oorlog werd hij gerepatrieerd naar het Militaire Ereveld Margraten in Limburg.

Rust in vrede.

Het graf van Willard R. McGee

Heeft u meer informatie over deze crash? Lever het aan!